Elżbieta Belcarzowa, Glosy polskie w łacińskich kazaniach średniowiecznych. Część IV, Kraków 2001, 235 s.

[fragment Wstępu]

Glosy objęte niniejszym wydaniem, pochodzą ze zbiorów XV-wiecznych kazań, znajdujących się w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Większość tych rękopisów miał w swoich rękach A. Bruckner jeszcze w czasie, gdy znajdowały się w posiadaniu Cesarskiej Biblioteki  w Petersburgu: opisał ich zawartość i wydał polskie glosy, niestety tylko w wyborze. Nieliczne rękopisy z opisywanych przez Bruckner ocalały z wojennego pożaru; skatalogowane i zmikrofilmowane są już dostępne w BN. Konieczność ponownego wydania tych glos wydaje się oczywista: przede wszystkim Bruckner, jak już wspomniano, wybierał tylko "co ciekawsze" glosy - w opuszczonych przez niego wyrazach znajduje się zawsze sporo takich, które dotąd nie były poświadczone w zbiorach Słownika staropolskiego. Trzeba również ponownie wydać i te, których Bruckner nie pominął, a to ze względu na kontekst; Bruckner, czy to z pośpiechu (zdumiewa ilość rękopisów, które przejrzał, opisał i z których większość glos wydał), czy z innych jakichś względów podawał tylko glosę polską z łacińskim wyrazem, nad czy przy którym była zapisana, a czasem nawet tylko sam wyraz polski. W wielu wypadkach uniemożliwia to ustalenie właściwego znaczenia wyrazu polskiego, bo i polskie, i łacińskie wyrazy bywają wieloznaczne (...)