Bożena Sieradzka-Baziur, Jana Kochanowskiego renesansowy świat uczuć . Analiza językoznawcza, Kraków 2002

    Przedmiotem analizy w przedstawionej pracy jest językowa strona polskich utworów Jana Kochanowskiego. Twórca z Czarnolasu - pierwszy  znakomity poeta polski - mimo wieków, które dzielą  nas od czasów, kiedy tworzył, wciąż przemawia do wyobraźni i uczuć czytelników. Dzieje się to niewątpliwie głównie dzięki bogactwu uczuć, jakie  zawarł w swoich tekstach (...)

    Mistrz czarnoleski był osobowością pełną, renesansową; sam doświadczał najrozmaitszych uczuć pozytywnych i negatywnych, był bystrym obserwatorem  ludzi i ich przeżyć, miał zdolność empatii, a przy tym wszystkim posiadał talent literacki - potrafił swoim uczuciom i obserwacjom nadać  kształt słowny. Był on przede wszystkim poetą lirycznym, więc domenę tematyczną jego utworów stanowią głównie przeżycia wewnętrzne, doznania oraz przekonania podmiotu lirycznego. Z pewna dozą prawdopodobieństwa  można stwierdzić, że dość często "ja" liryczne tych utworów to sam mistrz  z Czarnolasu, który pisząc o sobie, a także od siebie, ukazał bogatą skalę uczuciowych doznań. Renesansowy poeta zostawił nam więc  w swoich utworach semantyczny obraz emocji: od miłości do nienawiści, od litości do wzgardy, od spokoju do gniewu, prezentując w pełni rozwiniętą leksykę  uczuć. Celem rozprawy jest pokazanie językowych sposobów użytych przez J. Kochanowskiego, dzięki którym pozajęzykowa treść psychiczna mogła zostać wyrażona  w tekście literackim (...)

[fragmenty Wstępu]