Tadeusz Szczerbowski, O grach językowych w tekstach polskiego i rosyjskiego kabaretu lat osiemdziesiątych, Kraków 1994, 172 s.

seria: Prace Instytutu Języka Polskiego PAN nr 92

[fragment Wstępu]

Syndromem lat osiemdziesiątych było między innymi istnienie, powszechność i poczytność "podziemnych" wydawnictw, ale i popularność kabaretu czy bogactwo dowcipów. Czasy sprzyjały polityczności kabaretu, który z kolei przyczynił się w istotnym stopniu do zmian ustrojowych w Polsce  i Związku Radzieckim. Nie był on czystą rozrywką, stał się sztuką aluzji  i kamuflażu, grą twórców z cenzurą przy aktywnym udziale publiczności. Książka stanowi próbę językoznawczej analizy kabaretu, który rozumiem jako złożone zjawisko interakcyjne: twórcy versus instytucja cenzury i twórcy versus publiczność. Przyjąłem założenie, iż funkcjonowanie w nim tekstu podporządkowane jest przede wszystkim zasadzie implicytności dotyczącej autorów i wykonawców ("Nie przekraczaj tabu, przynajmniej nie wprost") oraz zasadzie istnienia "wspólnego świata" twórców i publiczności (...)