Aleksandra Cieślikowa, Derywacja paradygmatyczna w staropolskiej antroponimii, Kraków 1991, 160 s.

seria: Prace Instytutu Języka Polskiego PAN nr 75

Wstęp [fragmenty]

    Pojęcia, a więc i terminy słowotwórcze w opisie tworzenia leksemów odnoszą się do całości leksyki, której zasób stanowią  zarówno nazwy pospolite, jak i nazwy własne. Jednym z takich pojęć, a zarazem terminów, jest termin: derywacja paradygmatyczna inaczej fleksyjna, nazywana też konwersją. Został on wprowadzony do derywacji słowotwórczej w wyniku rozwoju słowotwórstwa  synchronicznego oraz nowego spojrzenia na istotę fleksji i derywacji różniących się jedynie  zakresem użycia (Kuryłowicz 1949) i stopniem gramatyczności (Heinz 1961). 

    W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych derywacji paradygmatycznej i jej wyznacznikom poświęcono kilka artykułów, a następnie wprowadzono do opisu słowotwórstwa języka polskiego (Grzegorczykowa, Puzynina 1984).

    Trzeba zaznaczyć, że nie wszyscy językoznawcy są zgodni w zaaprobowaniu słowotwórczej funkcji formantów fleksyjnych na równi z formantami afiksalnymi (M. Brodowska-Honowska 1967 uważała, że alternacja i fleksja są komponentami afiksu), nie wszyscy są też zgodni, co do zakresu derywacji paradygmatycznej (...)

    Zestawiając opozycje fleksyjne chcę przedstawić zakres i funkcję derywacji paradygmatycznej w staropolskiej antroponimii, to znaczy od XI do końca XV wieku (…)

Spis treści

Wstęp

Część teoretyczno-metodologiczna

I. Derywacja paradygmatyczna  w nazwach pospolitych i nazwach własnych

    1. Dotychczasowe poglądy na derywację paradygmatyczną

    2. Derywacja fleksyjna (paradygmatyczna) w pracach  onomastycznych 

    3. Różnice w poglądach dotyczących derywacji paradygmatycznej

    4. Założenia teoretyczne i metodologiczne

Część analityczno-materiałowa

A. Nazwy osobowe kobiet

I. Imiona

    1. Imiona złożone

    2. Imiona chrześcijańskie

    3. Imiona skrócone

II.  Nazwiska

    1. Nazwiska przymiotnikowe

    2. Nazwiska bez wykładników rodzajowych

III. Obce imiona kobiece

B. Nazwy osobowe mężczyzn

I. Imiona

    1. Imiona złożone

    2. Podstawowe imiona chrześcijańskie

    3. Imiona obce niechrześcijańskie

II. Skrócone nazwy osobowe pochodne od imion

    1. Skrócone nazwy osobowe bezsufiksalne

    2.  Skrócone nazwy osobowe sufiksalne

III.  Nazwiska (Męskie nazwy osobowe motywowane przez nazwy miejscowe)

IV. Przezwiska i nazwiska (Odapelatywne nazwy osobowe męskie)

    1. Antroponimy derywowane paradygmatycznie od rzeczowników  (rzeczowniki  w okresie staropolskim niemotywowane  słowotwórczo)

    2. Antroponimy sufiksalne (w większości motywowane przez rzeczowniki)

    3. Antroponimy derywowane  paradygmatycznie  od wyrażeń przyimkowych

    4. Antroponimy motywowane przez rzeczowniki złożone  i wyrażenia syntaktyczne

    5. Antroponimy derywowane paradygmatycznie od przymiotników

    6. Antroponim derywowany paradygmatycznie od zaimka

    7. Antroponim derywowany paradygmatycznie od liczebnika

    8. Antroponimy derywowane paradygmatycznie od czasowników

Zakończenie

Wykaz cytowanej literatury

Wykaz skrótów

    a. Skróty źródeł i opracowań

    b. Inne skróty